İsminaz -3 Şiiri - Ümit Bilgin

-

Vurup giderken sen benim yanımdan
Dokuz canlıyken ölürdüm İsminaz
Sana vermek için can düşmanımdan
sekizini borç alırdım İsminaz

yaralı kulunu gelip görseydin
Yarım ağız yalan yere sorsaydın
Sadece bir kere umut verseydin
Nerede olsan bulurdum İsminaz

Zevk alırdım dilim dilim dilsende
Razı idim riyakârca gülsende
Hiç fark etmez taa fizanda olsanda
Düşer ardına gelirdim İsminaz

Bahtıma düşen mevsimler kış imiş
Benimkisi kup kuru bir düş imiş
Anladımki tüm emeğim boş imiş
Ben seni benden bilirdim İsminaz

Hangi bir kul iflah olmuş bu dertte
Neler olacak bak bırakıp gitte
Akılmı bıraktın sefil Ümit'te
Sonunda bende delirdim iSMİNAZ