İsmin Su Olsun Şiiri - Nihal Mirdoğan

Şu dönen gökkubbe suyla çağlarken
Çağıl çağıl akan izin Su olsun
Taşlardan öylesi, su fışkırırken
Sen,ağla ağla...Kalp gözün Hû olsun

Nurlu kevserlerin selleri aşsın
Ey balam ! Gayenden şahaser taşsın
Mecrandan çırpınan seslerin coşsun
Arz'dan arş'a temiz özün Hû olsun

Buz kesilmiş sanki sabırın taşı
Kıracaktır taşı zikir ataşı
Sıyrıl yatağından kaldırıp başı
O âl rengindeki tezin Hû olsun

Ananın duası dökülür yola
Şühedalar bakar sağa ve sola
Hücre hücre dile su dola dola
Gök yer arasında gezin Hû olsun

Ki yakarışların sana yetmiyor
Berzâha uzanan sular gitmiyor
Dokulara dol ki,acı bitmiyor
Dol ki ; Müntehada közün Hû olsun

Birçok zâlim avcı dolaşır burda
Bendlerinden aşıp taşarsan yurda
Kılıcı ,gürzünü yağıya vur da
Pusatlı yollarda, düzün Hû olsun

Bugün kâfir dili, Türk'ün suyunda
Küfür takkesine birden kayınca
Kimi kendisini koçak sayınca
Hasılı ,şiirde vezin Hû olsun

Köpür de durulsun karşında zulüm
Nefes almamalı bitmeli zalim
Müşkulatsa kuyu aşkı yazalım
Aşkta, dar-ı bekâ hazzın Hû olsun

Birlikte dirlikte duasın sen Su
Sevdalarımıza kurdular pusu
Boğulsun ne varsa öbeksi otsu
Tarih kaleminde yazın Hû olsun

Gıdası suyla bu nasıl sevdadır ?
Yâre sığınılan asıl sevdadır
Öyle ki saffete hâsıl sevdadır
Türk Milleti ! Oğlun,kızın Su olsun

Nizâm-ı Âlemde sefersen eğer
Canına Türk-İslam sancağı değer
Yiğit meydanında zafersen eğer
..Devlet,Vatan,Bayrak yüzün, Hû olsun

münteha ;nihayi sona erme