İsmimizi Sildirdik Şiiri - Mehmet Çağdaş

sildirdim ismimi erdemin günlüğünden
koyu bir deniz tadında adım
ve uzun boylu şarapların coğrafyasında arka sıralara oturdum
yalnızlık?
onunla aramıza tunçtan bir bıçak koydum
ömür mecmuamızın herhangi bir sayısında
ayrıntılara takılan okurlarla karşılaştık
oysa karanlık bir üsluptu sözcüklerimiz
burdan dışarısı ay tutulmasıydı, yalnızca biz vardık

yüreğimin üstünde demir bir topaç dönüyordu
çocukluktan kalma alışkanlıklarımı yatırıyordum beşiğine gecenin
habis ruhlu şeytanlar dans ediyordu sobanın etrafında
bu karışım tuhaf bir zafer tutkusuydu.

ne zaman yıldızsız göğe dönsem aydınlanıyordum. siyah tünellerinden geçerken demirli kafesin, hoyratça sevmeyi öğreniyordum ellerini ve ellerinde birikenleri. kendime bir ayna ısmarlıyordum. ilk yazdan kalma anılarla birlikte rutubetli bir akşam, kar duası ediyorduk geleceğe dair. suretim asılırken kadrajdan içeri, çapaklı bir testere dallarımı biçiyordu. sen yok olmaya yoktun ya, ben her yerdeydim buydu sebebi suskun valsimin. biraz nihavend biraz jazz ve çokça tanrı. isimlerimiz yerine kızıl sıfatlar ikame ederken, delikli kuruşlardan kurşunlar geçiriyordu piyasalar. zahmet böyle zamanlarda acıtıcı bir imgeydi. gök gürlese ve talan olsa bulutlar bile, ekinler kınacık hastası olurdu, yağmalanırdı bahardaki saçlarım, elleri sıkılmış bir hafta, dudağı ısırılmış bir ay ve mektubumu yırtmış sene... zamanın aksiliği üzerindeydi. bunamıştı asırlar ve asırlara ait korkunç masallar. sen yoktun ve ben her yerdeydim.

şimdi kalın bir kitabın ön sözünde
tenkit edilmiş iki farklı sayfa gibiyiz
yarıda kaldı satrancımız
ve piyonlarımız potada eridi
gecemiz şehrayin ve başlangıcında kafamız iyi
sarhoşken karışır ruhum bedenime
koskoca bir deniz yolu gibi

gece şehrayin yine ve yine ruhum ikiz
dünyayı tekmeliyor şeytanın fetüsü
sancısında siz, sancısında ben, biz hepimiz
ismimizi kağıtlardan sildirdik.