İsmimdeki sevda Şiiri - Müslim Uyğun

masum yüzlü, çekingen biriydi.
üşüyen sevgilisine, ceketini vermeyi hayal ederdi.
sevdi, hoşlandı ama ne söyledi ne de hissedildi.
loş ışıklı bir oda ve masada yanan iki mum
içinden geçirirdi, romantikti kendince.
manidar bakardı sevgiliye, sevgilinin gözlerine

uyuduğunda rüyasındaydı hep o sevdiği kız
yanardı, yüreği, çaresizdi, söyleyemezdi.
güzel bir kız düşünüyordu, halbu ki.
uzanınca yatağına, kurardı hayalini
nasıl ilan-ı aşk edecekti, rahatlayacaktı içi...