İsmim Hülya Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Uykusuz gecelerden kalan
Gözlerime dalıp,
Gece rahmine
Gündoğumu düşene dek,
Ellerini ellerimden ayırmadan
Söken al-kızıl şafağı üzerimize sağar mısın dost?

İhanetten, yalandan, ikiyüzlülükten ırak,
Yüreğimi talan etmeden!
Yalnızlığımı bana unutturup,
Geceme
Işıklara saçarak…
İpeksi hecelerle doğacak güneşe adımı yazar mısın dost?

Zor gecelerde çektiğim nice acılar,
Döktüğüm nice gözyaşları var;
Zaman bana paramparça,
Her anım efkâr dolu!
Bir parça ışığa,
Bir nebze umuda…
Karanlıkları aydınlatacak bir avuç mehtaba hasrettim;
N e olur?
Acısıyla, tatlısıyla benimle bir ömür kal.
Hayatımı saran karanlığa ışık, dünyama neşe, sevinç kat.

İsmim Hülya,
Belki deli –divaneyim,
Ama cefakârım,
Ama sevdalıyım…
Acılarım büyüyor,
Bir yanımda boş duvarlar, bir yanımda hüzün,
Bir yanım çile, diğer yanımı haram geceler sarmış,
Hep şiddetle haykırıyor, canım annem feryat, figan!
Yetmiyormuş gibi birde yanan canım var.
Ne olur tez gel, dert ortağım ol şiirlere yaz beni yoldaş.

Yaşam kavgasında;
Gecenin parçalanan rahminden
Var mısın, yok musun benimle omuz omuza?
Çağlayan yürek dolusu duygularınla, dostluğa…
Dökülsün sımsıcak dudaklarından sevda ezgileri,
İçimin derinliğindeki özgürlük mecrasına doğru,
Kim bilir?
Daha kaç doğum günümde benimle olacaksın.
Kim bilir?
Kaç sevdama kaç aşkıma şahitlik edeceksin yoldaş,
Hülya olan ismimi güneş üzerine kaç kez yazacaksın?

Beni yaz menekşelere, çiğdemler, güllere…
Mevsimlere içinde asla sonbahar, kış olmasın,
Beni yaz zamana karanlığı- gecesi olmasın,
Beni yaz aydınlığa, özgürlüğe, umuda,
Dost beni şiirleştir, olmayan doğum günü pastama üzerine Hülya yaz.

14. 02. 2013
İstanbul