İsmim Gizidir Şiiri - Cem Özkök

Sevidir özü taşıdığım ismim
Sen bilmezsin için için yanmanın ne olduğunu
Hani o söze gelmeyenler var ya;
Asıl söylemek isteyipte söyleyemediklerimdir...

Bu yıl hiç tadı yok sonbaharın İstanbul'da
Kasımın son durağında kucaklamak bilinmezi
Nasıl gururla taşıyorum yakamda künyeni
Oysa sen sevemezsin benim gizlediklerimi...

Köy mezarlarında arayacağım korkusuz Tamara'yı
Adının taşıyıcısı olduğum için herkese anlatacağım öyküsünü
Torunlarına geçecek bir ad gibi taşımak onuru
Sadece ölmüş Tamara girerken düşlerime...

Çocuk sesleri, balkona serilmiş çamasırlar
Hepsi zamanı eskitiyor penceremin dibinde
Kafkasya kokarken kömür karası saçlarım
Gel, kucağına al esir düşüncelerimi..

Nice kentleri bırakıp kaçtım dönmemecesine
Hiç çalacak kapım kalmadığında, geleceğim sana
Unutulmamış bri söz gibi duracağım karşında
İnanmayarak geldin en sonunda deyip, gülümseyeceksin..

20 Nisan '00 A. Othim Kiluadcze(ova)'ya