İsmi yok bu sensizliğin Şiiri - Ahmet Su ...

İsmi yok bu sensizliğin

Aşkın bir adı da yalnızlıkmış anlayamadım
Aşkın gözü kör derlerdi de inanmazdım
Ne yani şimdi ben kör müyüm, yalnız mıyım
Yoksa yüreğinden vurulmuş bir yaralı mıyım

Saldım umutlarımı gökyüzüne bir ben kaldım
Nasıl olsa bir gün tüm acılar biter sandım
Yalanmış söylenenler sahteymiş gözler anladım
Kaldım uzağında hayatın yalan sözlere kandım

Parmaklarım titrer oldu vurmuyor teline sazın
Bıktırdı artık bitmez tükenmez sitemlerin nazın
Korkmayın kirlenmez elleriniz mezarımı siz kazın
Haydi durmayın şairler en umutsuz aşkları yazın

Sen vur vuracaksan hançeri kalbime akmaz kanım
Sensiz vurulmuşum zaten kanıyor her bir yanım
Belki sonbaharda açan bir gülüm belki de yalanım
Ben aşkımı en uzak yıldızlarda da yaşatırım

Bitmiyor arkadan vurmalar yaşamayı başaramadım
Ne yaptınsa sustum hep, bir türlü konuşamadım
Gözyaşlarım içime aktı da bir köşede ağlayamadım
Aynada baktığım yüzümü bu gece tanıyamadım

İnsan değilim artık kendimden bir canavar yarattım
Dışarı çıkarmadım merak etme içimde yaşattım
Sen tatlı, tatlı uyurken yatağında ben ölümler tattım
Bir gün olsun gülmedim ya ağladım yada ağlattım

Yüzüme bak ve gülümse, mutlu ol suratın asılmasın
Ben giderken buralardan gözlerinden yaş akmasın
Elveda derken sessizce gözlerin yollarda kalmasın
İsmi yok bu sensizliğin Gidişim yüreğini acıtmasın

Ahmet Suyadal
Kayıt Tarihi : 18.2.2010 21:51:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ahmet Suyadal