İsmi Meçhul Aşk Şiiri - Teyfik Abanoz

Gittin gideli sevgilim,
Yağmurlar yağdı sular çekildi,
Zambaklar açmaz oldu bu ellerde.
İmkansız bir aşk hikayesiydik,
Kitabın sonu geldi,
Ne duyan oldu ne bilen,
Başladı ve bitti.

Sen leylaydın sen şirin,
Bir ben mecnundum çöllerde,
Dağları deldim bile bile,
Saçlarına dokununca tek bir kere,
Kerem gibi yandım,
Aslı gözlerinde.

Her aşk mutlu sonla bitmezmiş,
Yıkıldı aşkına inşa ettiğim şehir.
Özlemekten acısı ayrılık varmış.
Düşerkende gülermiş insan,
Gülerkende düşermiş böyle.
Hikayenin sonunu,
Islak gözlerle beklermiş.

Sen leylaydın sen şirin,
Bir ben mecnundum çöllerde,
Dağları deldim bile bile,
Saçlarına dokununca tek bir kere,
Kerem gibi yandım,
Aslı gözlerinde.

Hangi kalem baştan yazar bizi,
Hangi yetimin duası olmalı şimdi,
İsmi koyulamamış bu aşkın ardından,
Kaç seven ağlayacak söyle.
Ne duyan oldu ne bilen,
İsimsiz bir aştı bizimkisi,
Başladı ve bitti.

Sen leylaydın sen şirin,
Bir ben mecnundum çöllerde,
Dağları deldim bile bile,
Saçlarına dokununca tek bir kere,
Kerem gibi yandım,
Aslı gözlerinde.

İsimsiz bir aştı bizimkisi,
Başladı ve bitti.