Kömür gözlü ustam,
Ne biz sedyenin kirlenmesini düşünebilirdik
Ne de ‘’beni bırakın arkadaşımı çıkarın,
Ben bekarım, o evli ve eşi hamile’’ diyebilirdik,
Ne dee ustam gerıde kalanlara hakkını helal et yazılı bir kağıdı avucumuza sıkıştarak kadar
Cesur olabilirdik.
Şimdi ustam utanmaz mı gece siyahından
Kömür gözlerine bakamadığı için.
Ustam o milim milim oyduğunuz yer utanmaz mı
Size kapadığı için kapılarını…
Ustam iyi bir ders verdin bize,
Yüzündeki karalara bakarken kalbimizdeki karaları gördük,
Karalarımızı gördük de kendimize döndük.
Ustam yüzünün karası artık tarihe düştü,
Şimdi ustam sizi bunca zaman fark etmeyenlerin yüzleri yere düştü…
15/05/2014
Zübeyir ZorluKayıt Tarihi : 19.5.2016 21:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!