İsmi Beritan Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Ülkesinde aç, perişan, yalınayak dolaşan
Bazen dövülen bazen itilen, bazen kovulan…
Kimliği, dili inkâr edilen
Umutlarında özgürlük büyüten küçük çocuk

Bakışlarında alev, ateş,
Gülüşünde hüzün,
Yüreğinde acı…
Gözlerinde sis, duman, buğu
Avuçlarında rengârenk kır çiçekleri;
Bir mezar başında ağlarken gördüğüm
Yanaklarından gözyaşı topladığım çocuk

Küçüğüm, niyetim seni sevmek itme ellerimi,
Toprağına kapandığın mezarı,
Şu öksüzlüğünü sebebini
Geçen tankları, uçan jetleri...
Yıkılan köyleri sormak istedim
Derdine ağladığım yaralı yavrucak,
Elleri pek küçük yüreği büyük
Gecesi, gündüzü hiç belli olmayan;
Devletin yanında kıymet-i Harbiyesi olmayan küçük çocuk

Munzur’da gördüğüm,
Şırnak’ta konuştuğum,
Cizra Botan’da tanıştığım
Gever’ de seninle ağlaştığım kınalı yavrucak,
Yaran büyük, köyün yıkık dilin yasak küçük çocuk

Mezarına sarıl ölen senin baban,
Öldüren sorulmaz!
Umarım o dağlardan gelir ölmeden ablan,
Zindanlara atılan özlediğin anan;
Kızıl Şafakta seni gördüğüm
Yarınlara umutla bakan yavrucak,
Barışı haykıran, kardeşliği çağıran!
İsmi Beritan olan küçük çocuk

14.02.2011
Yıldırım