İsmet Sözen Şiirleri - Şair İsmet Sözen

Belkide bir kelime,bir cümle kaldı söylemediğin,
Yada söyleyemediğin.
Hiç bir zamanda söyleyemeyeceğin...

Kaybettiklerimize bir bakarmısın...
Benim söylemediğim ama hep beklediğin,

Unutmaya alışmak için görmek,
Görebilmek için bilmek gerek.

Bilinmeyen denklemlerde,
Uğraşmak gerek,uğraşı gerek..

Doğup-batan güneşin arasındaki dilim,
Ne ışıklar yakar,ne mumlar söndürür,
Ne yürekler yakar,ne ayrılıklar başlar,
Zaman dediğin şey ne ki,Sen yoksan...
Yatağa uzansan ne yazar,gözüme gözün ilişemeyip,
Saçını okşayamayıp,

Ağzımdan çıkan,çıkarken sıcaklığı yüreğime dolan,
Her söylediğimde bana kim olduğumu anlatan,
Köyümde Ana,şehrimde Anne;
Benim için türkü söyleyen,ağıt yakan.

Adını bilmediğim ve seni benden ayrı koyan,
Gecelerimin ışığını benden çalan,
Ay deniz mavisi düşlerimi yıkan,
Sen kimsin,nereden geldin,nerelisin..

Bir adım at,dünyamı karart,

Bu gün öyle bir gün ki dostlarım;

Gözlerimizdeki yaşlar,
Yağan yağmurun suyundan fazla..

Yakılan ağıtlar,

Ben zamansız sevdim arkadaş,
Zamansız sevdim bikere
Elimden gelmez artık bi çare,
Alıştım sana bitanem.

Yazın kar yağmaz derler.

Dünya nede güzel resimdir,
Ay'ı-güneşi,dağı-ovası
Sıcaği-soguğu,yazı-kışı
Denizi-yaylası,kumsalı-kırı
Dedesi-torunu,genc-yasli aşıkları
Bir saat zembereği kurulmuş bizler için,

Yaşamı biz hafife almıştık,
Sandık ki hep gülecek hep oynacaktık,
Hiç büyümeyecek, hep cocuk kalacaktık
Biz tek aşık, tek seven, tek vücut olacaktık.

Özlediğim kaybettiğimdir..
Bu bir isim değil,
Bir eşya değil,
Kaybettiğimin adı UMUT....

Kendimi sorguladım,