Bu gece gökyüzünde kendimi görüyorum sessiz ve sakin.
Savaş sonrası yıkık bir ülke çocuğu gibiyim,
bütün umutlarımı kaybetmiş ölümü bekliyorum.
Gecenin kör karanlığında rüzgârın tenimde bıraktığı tatlı serinlikle kendimden geçiyorum.
Ölüme bir adım daha yaklaştım sanırım.
Tenimin sıcaklığı, ölümün soğukluğunu yeniyor bu aralar.
Ki sen !
Her zamankinden daha gerçekçi
Hiç olmadığın kadar bana ait
Her zerrenle ben olmaya gelmişken;
Ben !
Ölüm döşeğindeki “ mem” gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!