İsmet Özel'e Sone Şiiri - Yalçın Güler

Kabul hayat

Sevmek son baharlara kaldıysa,
Bu mevsim göç yoksa sevda ülkesine,
Beni,
Beklemekten yapılma bir adam yapmaksa muradın,
Bilesin ki
Ellerim cebimde mahşer yerinde,

Burada da senden bahsetmemek olmaz ki.
Dilleri kırılsın mı kelimelerin?
Lal olsun mu sözcükler
Tepeleri karlı dağlar mıyım ki
Şakaklarımda senlik beyazlar olsun.

Olsun be.

İşte edebimle bekliyorum burada
Aha burada.
İşte dökülen kollarım burada.
Eyvahlar olsun, dediğim anlar burada.

Burada…
Yıldızların altında.
Aylı aysız semaların altında.
Burada ulan
İşte burada.

Yeter ulan kahpe dünya.
Ne ilk ne son bu kavga.
Elif’in saçlarına..
Leyla’nın gözlerine..
Yürüyorum ulan ardın sıra.

En önce yaktındı çocukluğuma verdim.
Bir gün olsun güldürmedin haytalığıma verdim.
Rüzgar eserdi dağlarından sevdanın, hayat derdim.
‘Ulurdu aya karşı kirli çakallar’ Sezai’den bilirdim.

Avundum, rüzgarın önündeki mum gibi,
Vuruldum, dağlar ardında Musa gibi,
Cahildim, sevdayı böyle bildimdi.
Işıksız sabahları Necip Fazıl’a yordumdu.

De bana hayat!
Senin benle derdin ne?
Hangi sözüm iğrenç geldi bendine.
O güzelin saçlarını hayat ipine,
Kaç kez sarıp yüreğimi yaktındı.

Platon, Thales,Ainstein,,,
Dizilin ulan önümde tek sıra.
Sevmek nedir sualine
‘Meçhul Öğrenci Anıtı’ ndaki gibi
Tek ve ortak bir cevap istiyorum sizden.

Bir sevda ne zaman başlar?
Tek doğru cevap arka sıralardan gelir sanırım.

Gözleri yüreğinde bir kor olduğunda
Ve aldığında her nefesin,
onun…
Kalp atışları olduğunda..

Burada, bu hayatın kara tahtasında.
Bir asır daha yaşasaydı
Sevilmeyi de öğrenecek bir adamın
Tek ve doğru cevabıdır.
Asılıdır havada.

Demek ki
Bütün felsefe sadece
Kuru bir aldanmadır.
Bu da zaten bir şiir değil
Budalalıktır.