İsmet Gümüşdere Şiiri - Mehmet Zeki Gezici

Yaşayan ruhunu getirdim sana
çürüyen bedeninden kopmuş parçalarını
hastane odasında çarşaflara dökülmüş
gözlerinde donmuş yaşama sevincini
yarım kalan hayallerini getirdim sana.

Sonsuzluğun kıyısında uyudun
masmavi gözlerinde gökyüzü
bulutların şaşkın rüzgarını yitirmişler
resim karesinden nereye gidilir?
koca bebeklerin yollarını
yeni doğmuş çocukların uykularını
yaşayan ruhunu getirdim sana.

Yağmurların indiği bahçelerde
bütün ölüler kardeştir salkım saçak
sevincin suyunu paylaşanlar
kitapçı dükkanımın camında
bütün gün öpüşüyor güvercinlerin
bakım isteyen sevginin ilk dersinden
serpilmiş kanat uçlarından dağılan
yemyeşil mapushane kapısından
merhaba özgürlük diyen kuşların
selamın ak gerdanlığını getirdim sana.

Orta okuldan ayrılmış
büyük adamlar apartmanı
ilk katında ağacın kökleri gövdesi
koskoca Yaşar Kemal Homeros’la arkadaş
geçen yıldan hüzünlü
bahçende otların rengi Menekşenin
deniz kokusu yaprakları sonbahara dönen
Adile’nin güzel selamını getirdim sana.

Merhaba İsmet Gümüşdere
güzel insanlar merhaba.