Ismarlama... Şiiri - Erdal İrfan

ırmak kenarında büyüdüm ben
kızıl ırmak pirinç deltasında
sivrisineklere savaş verirdik çocukken
el aldım kızıl ırmak'tan
ve el verdim uzak diyarlarda
şiirler boyu ren nehri'ne
el verdim şiir tadında
çocukluğumu büyütemedim içimde
hep hüzünlerim kara kaldı
hep hüzünlerim nehre serildi...

uğrayıp geçtiği her yere iz bırakarak
yol alır dağlardan ovalardan geçen nehirler
belki de kendimi çok benzetiyorum o yüzden
nehirler boyuna.
küçüktüm kızıl ırmak boylarında
büyüdüm arı oldum, her çiçekten bal aldım
belki de kendimi bir şey sandım
ama artık uslandım
sana kondum ren
sana kondum gülüm
gönül gözüm...

ay büyür gecede üşür ateşine rağmen
ay süzülür perdelerin arasından
hatır sorar, sual eyler
sana kavuşmazsa bu yürek bir tanem
sana kavuşmazsa neyler
uzakları yakına ver
geçmişimi anılara
dün doğmuş gibi sevdiğim
kocamış gönlüme bakma sen
kırkla beni kırk suda yıka
al yüreğine
sal yüreğine
neylerse gönül eyler
beni gönlüne eyle...

yaşıma bakıp ta aldanma sakın
bu yürek söz sana boşa çağlamaz
korkma seni yarı yolda bırakmaz...
yürek yanar ama gülüm/nehirde ateş yanmaz...
bir kez daha anladık ki
şiir -ısmarlanınca- yazılmaz...

sen dereye bak / ben nehre
akışımız aynı yöne...

(ren nehri hüzünleri -unutulan sıradan anlık)

Kral Sergin (Erdal İrfan) Köln

31-10-2004, 02:15