İki arkadaş oturmuş bir kaldırıma
Şiir ısmarlıyor birbirine
Bu zamanın hatta hayatında ötesinde bir bağ
Geçen ömürleri koymuşlar yanlarına
Boynu bükük zayıf sarı ışıklı sokak lambasının altında
Ismarlıyorlar şiirlerini sonsuz karanlığa
İkiside biliyor yorucu günün en güzel arazisi kalemlerinin ucunda.
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta