İşmar Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Dinleyin yarenler, benden dinleyin,
Dökülen mecnunun, Mısra’sındandır.
İnsan mıyım, hayvan mıyım, ben neyim?
Halk etmek Mevla’nın, gufranındandır.

Sür Sevdiğim hüzne, şah denen atı,
Şimalde kavuşsun, doğuyla batı,
Ey can sahibi kul, yüreği katı,
Öldüğüm kalbimin, ısrarındandır.

Yangının özüyüm, yanar tüterim.
Senden daha kötü, senden beterim,
Sevdamı yürekte, gizli tutarım,
Hakikat aşkının, esrarındandır.

Yar olan yarama, sürsün milahı,
Yarası aşk olan, bulsun ilahı,
Alnıma sıkılmış, aşkın silahı,
Yaşamak merminin, hüsranındandır.

Mıh gibi son sözün, aklımda durur,
Gerçeğim surettir, sayılmaz gurur,
Bazen özlediğim, dilime vurur,
Güldüğüm içimin, efkarındandır.

Neyim var neyim yok, vermek istedim,
Sureti hayalde, görmek istedim,
Kırıp şu kalbini, girmek istedim,
Uzaktan bakışım, taş bağrındandır.

Kahıroğlan yetim, mezarım taşım,
Gönül kasavetten, kurtulmaz başım,
Adam olmayışım, sefil kalışım,
Nurun aydınlıkta, işmarındandır.