İşmar Şiiri - Kerime Aslı

Herkesi tanıyor da, gülümsüyor kaş altından
Sıra bana gelince kırk yıllık yabancı mı
Tanışıklığımız mı yokmuş
Sanki sevmiyorum ben seni
Sen beni sevmiyorsun
Her köşede yok sanki konuşmuşluğumuz
Hele bir de omuz silkip köşeyi dönüşü yok mu
Deli edecek beni, kahrımdan öldürecek

Sakın ha, sessizce söylüyorum
Ben de çekilsem, naz yapıp bir kenara
Şöyle bir göz süzsem, kıvırsam dudağımı
Oynasın kumarını alnımın çatında sert çizgiler
Endamını yereyim, gitmeyi yücelteyim
Belki de gelir dize
Güleyim, ah ne saçmalık
Ki; yapamam bilir o.
Bilir gördüğümü seni, çocukların yüzünde
Bilir ruhum koynunun sıcaklığına muhtaç
Bilir aşkta hiç kimse su dökemez elime
Bundandır
Arada bir göz kırpışı,
İşmarı.

Hem yosma hem azize nasıl olunur bilmem.