İsmâîl Zibh-i Azîm Şiiri - Kemal Ersözlü

İsmâîl: Zibh-i Azîm
“Ashâb-ı Şerid”..
"Gazze Çukuru"ndan yükseliyor Ateş..
Dalga Dalga bir Antik Tiyatro "Globus",
seyrediyor,
Ar Damar'ı çatlamış.
Beşer'den "Dâll" İnsanlık,
İnsân "Dâll"..
"Baba" İsmâil olabilmek, "Zibh-i Azîm"..

Bugün "Baba" İsmâîl'dir..
İşâret Parmağı olan "Baba".
Gaza'dır, Tahran'dır, X'dir Arz,
"Arz-ı Selâm".
"Dâru's-Selâm"a bir Urûc.
"Sâbiye'si, Rüşdiye'si" olabilenlere,
Titreyebilenler’e...
İnsan "Üşüyebilen Canlı"dır...
"Anne'si Sâra, Hacer,
"Baba"sı İsmâîl olanlabilenler'e...
"Millet-i İbrâhîm"e.
Sözü'nün Er'i İsmâil'e bahşedilmiş Cennet:
Sâra