Sevğili dostlar benim adım ismail yoldaş. 1980 istanbul doğumluyum. Hayatta inandığımdığım ve her zaman söylediğim tek şey''hayatta en hakiki mürşid ilimdir.'' sözü olmuştur. Her nekadar okumaya çalıştıysamda, çevrem yüzünden okuyamadım liseden sonra. şiirlerimi kendi tarzın olan psikolojik şiir tarzında yazıyorum. Benim için duyğudan çok şiirlerimi okuyanların,yazdığım konuları anlaması önemlidir. Amacım merdiven şiiri gibi hayatı anlatabilmek.
sayğılarımla...
Uykum geldi ama uyuyamıyorum sensiz,
Sen benim reddedemediğimsin.
Senden uzakta yıllar geçirdiğim,
Ben sana hasret kaldım rüyalarımda.
Biçare ruhum esir senin kollarında,
Belkide bir rüyadır mahşere kadar,
Şeytan artık kefil olmuyor günahlarına.
Unutma, cezanı faiziyle çekeceksin.
Cehennemde, hafifletici sebep dinlenmez.
Orada hem ağlayacak,hemde yanacaksın.
Bir düşün istersen, neler yaptığını,
Onca masuma, hileyle, iftiralarını.
Zalim'in boğazını kessen, zalim sen olursun,
Zalimi seversen, ona ortak olursun,
Zalimden kaçarsan, kurban olursun,
Zalimlik edende aslında iyi yönlerini kurban eder şeytan'a.
Boş yere konuşanları sevmem,
Okudukça ilim almaz insan,düşünen beyni olmayınca,
Sevecek gönül bulunmaz,gönül ota konmayınca,
Çare çare aranmaz,insan sınır koymayınca,
Gerçek nedir bilinmez,insan hata yapmayınca.
Gökten gelene Tanrı dediler,bin taş düştü başlarına,
Bu gece uyuyamadım seni gördüğümden...
Bir heyecan bastı beni, hüzünüm seni aylardır görmediğimden.
Ağladığım anlar geldi aklıma,
Hüzünüm seni görmediğimden.
Aklım kayıp,sen uzakta!
Ölüm her zaman yakın, ama sen gene yoksun?
Bir Hacım, bir Süslüm vardı benim,
Zamansız ayrıldılar ikiside,
Kuşlarımı, evladım gibi sevmiştim,
Bana arkadaş olmuştu ikiside.
*
Biri sarı, biri mavi iki kuş,
Son kurbanları ben oldun onların.
Aslında ilk ve tek kurban da diyebilirsiniz.
Neden diye sorarsanız,
Çünkü güçleri birtek bana yetiyorda ondan.
Üç yaşındaydım,şimdi 29 oldum
Ama değişen birşey yok, halen ölmeyi arzuluyorum
Bir gün ölürsem mezarıma gelme sakın!
Bırak da huzurla yatayım kara toprakta.
Ne kadar sevdiğini anlatma şimdi.
Bir anlamı kaldı mı kara sevdanın?
Bunca sene huzur aradım, yokmuş, vermediler.
Zulüm beşiğinde ağlayan bebekler gibi,
Ağlattılar yıllarca, vahşi bir köpek gibi,
Beni seven oldu mu, hissettirmediler?
Canımı yakarak sevmişler beni! ..
Ağla, ağla açılırsın dediler.
Daha ne kadar zorlayacaksın,istemiyorlar seni.
Zulmetmek o kadar kolay ki,ezmek istiyorlar seni.
Derdini anlatamazsın kimseye,umursayanın varda sanki?
Anla artık koçum,sevmiyorlar seni.
Gülmek zamanı geçmişte kaldı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!