Unutmak…
Unutmak vefasızların sığınağı,
Bir kaçış öyküsü sahte yalanlara,
Acı çekmemiş yürekler unutur ancak,
Seven unutamaz ki o gözleri,
İşte yine bir sabahtayım,
Yine sensiz bir sabahta,
Ufukta senli anlarımı görmeye çalışırken,
Ve senin sıcaklığını hayal ederken ellerimde,
Ve senli geçen her dakikanın mutluluğu
Sarmışken yüreğimin her yerini,
Hayallerimi bir mektup gibi yazabilseydim,
Ufukta seninle, uzaklara dalabilseydim,
Bu gece seninle, senin yanında kala bilseydim,
Yüreğimde sadece sen, seni bula bilseydim.
İşte buradayım, seni andığım yerde,
Yine sen varsın, gördüğüm her şeyde,
Gark ettin beni, onulmaz yüzlerce derde,
Sana gönül koyamam, seviyorum ben.
Her akşam yalnız kalır, yalnız seni anarım,
Karanlıktaki gölge gibi,
Hiç görmediğim rüya gibi,
Adını anmadığım sevda gibi,
Koklayamadığım Gül müsün nesin?
Taptaze bir yangın olup bağrımda yandın,
Fırtına oldun estikçe yüreğim yaktın,
Bir felaket olup gözlerden baktın,
Dizlerine düşüp, hasretimi
Ayaklar altına alıp asaletimi
Yollarında kaybolmaya razı olmuşum…
Ağlama bir tanem, sil gözyaşını,
Üzme yüreğimi, çatma kaşını,
Sakın ha çatlatma, sabır taşını,
Yüzüne gülücük, al ben vereyim.
Kalbine sıkıntı, gelmesin gülüm,
Bir semtin bir köşesinde sensizim,
İşte bu sebepten, bu gece sessizim,
Yokluğunda kaldım, şu an nefessizim,
Canıma can katsan ne olur?
Nerdesin
Aşık sabredendir, gelmeyeceğin vakite kadar,
O kalp umut eder, terk edilip gidene kadar,
Yeter ki vuslatından bir ışık ver, ümit olsun,
Senin görmeyeceğin güller, ebediyyen solsun,
Pembe bir karanfil aldım, bir ucu çamurlu,
Kanadı kırıkda olsa uçmaya çalışan kuş gibi gururlu,
Çamurluda olsa bir ucu, pembeydi, güzeldi,
Her şeye rağmen aşkı ifade edendi, o bir, çiçekti.
Boynu bükük ve masum, yürüdüm, karanfilim elimde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!