İsmail Uysal Özden Özgür Şiirleri - Şair ...

Öldüm ya
sorguya başladılar
Saz çaldım dedim
İyi dediler
Söz aldım dedim yarenler meclisinde
iyi dediler

Belki tam şu anda sen Akçay'dasın.
Denizin içindeki çeşmeye bakıyorsun, düşünceli, dalgın.
Belli olmaz belki de bir ormandasın sık ağaçların arasında.
Olamazsın ki sen doğaya hayransız.
Yok yok, kesinlikle Abanta gittin gölde nilüfer çiçeklerine dert yanıyorsun

Anama sövdün dün
Gencimi öldürdün döve döve
5 ateşten 5 yanardağ düştü beş eve.
Bu gün.
Böldün milleti Allah'ı unutup
Unutup hiziplere ayrılmayın diyen.

Sütünü verdin
Helalinden
Uykusuz kaldın
Gecelerce
Hece hece
konuşmayı öğrettin

Bebek tarütazeydi
kucağındaydı.
Adı ne dedim
Nidanur dedi
Ekledi
Aslında ben bir isim buldum

TARİH--------12.01.2014 YAZAR--------İSMAİL UYSAL KONU---------FUSSİLET SURESİ 44. AYET ÜZERİNE
FIRTINA SALDIM.

Fussilet suresi 44. ayet-Eğer biz onu yabancı dilde bir Kur’an yapsaydık,elbette şöyle diyeceklerdi:”ayetleri ayrıntılı kılınmalı değil miydi /arap’a yabancı dilde olur mu/ ister yabancı dilde ister Arapça,de ki:”O iman edenler için bir kılavuz,bir şifadır.İnanmayanlara gelince,onların kulaklarında bir ağırlık vardır ve Kuran onlar için bir körlüktür.Böylelerine çok uzak bir mekandan seslenilmektedir.”

Bazen,

Görmeseydim,
Ama gördüm,
Sokulup usulca yanına,
Sizinle tanışmak istiyorum,
Demeseydim,
Ama dedim.

Gezgin çocuğun yolu,
Bir kente düştü.
Düştü sokaklarına,
Ama,
Devasa,
Apartmanlar arasında,Güneşi göremeden yürüdü.

Ölse,
Aç kalsa,
Kalp krizi geçirse,
Yardım istemezdi.
Tabak boşalınca önünde,
Yemek koyar mısınız Demezdi.

Hüseyin ATAY’ın sözünü tekrar hatırlayalım :

GARDAŞIM,
KURAN’I KİM YAZMIŞSA
ALLAH O’DUR !