uykuya uzanan bir sessizliğin yorgunluğu vardı kulaklarımda. Dudaklarımda 2 hidrojen arasında öylece duran bir oksijen tadı. Tenime değer bir fanila degilsede giydigim; iplik iplik ben kokuyorduya nasılsa alışiliyordu. Tıpkı kazlari korumak adına alınan elyaf yastıkları n Düşlerimin ağırlığıyla çöktüğü yerden kalkamamasi gibi... şimdi uyuyacağım! Lütfen ses (siz) olun uyumayin!
ismail ulusoy / 2004 (baykuş masalları)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!