İsmail Türkmen Şiirleri - Şair İsmail Tü ...

Bazen ozlersin sohbetini
Ortaya bir laf atarsin
Uzasin diye sohbet
Geçiksin diye gitmeler
Bir çay daha içer misin?
Der ısrar edersin

Bir güzel günde kararir ruhun neden
Bahar coşkusu,bayram coşkusu bilmeden
Dağ başına gitmek ister neden
Çekiniyor bazen ruh ağırlığını belliki beden
Sevmek güzel de sevgiyi bilmemek neden
Bilirim ki vaz geçemeyiz ne ben senden ne sen benden

Beni çağırma güllü bahçelerine,
Riya doludur orası,
Dökme yalan gözyaşları şimdilerde,
Bağırma avazın çıktığınca Türk diye,
Beni çağırma o yolların yalan doludur,

Düşlerim yangınlarda kor oldu diyesim var,
Yayla soğuğunda üşürken  bakışlar,
Bir noktasında görünürken ben,
Göresim geldi gülen gözleri diyesim var

Hasret oldu aradaki dağlar,

Bahar yeşiline dökülmüş mavi benekler
Sardunyalar arasında ak papatya öbekler
Her yanı sarmışken mavi puan benekler
Sevgiyle bakar bahar güneşine kara gözler

Yeşil çimler üstüne sergen olmuş envaı çiçekler

TC Ergenekon’u çağrıştırmış beyin birine,
Lafı güzafa bak sövmüşmüş TC dinine,
Tarihi varmış TC’den gayri böyle biline
TC vermişte ekmeğini, ilmini eline
İşi olmazmış TC ‘ye sahip çıkanla biline

gönüller bir olsa yarenlik hoş olur,
gönüllerin hoşluğu gözlerde gülüş olur,
alır gülüşler gönülleri,
bulutlarda muştu olur,
aldırmadan uzaklığa, soğuğa
dostluklarda harman olur

Dur bir katre seveyim ruhunu
Derinlerine ineyim nem gibi
Severken bakışını gözlerinde
Dur bir katre seveyim ruhunu
Dönüp durayım etrafında kelebek misali
Okuyayım düşlerindeki güzelliği

Düşlerinle yaşarım geceyi ey sevgili
Sessizce sokulursun yüreğime
Karanlığın dünyayı sarması gibi
Sararsın düşlerinin her yanını

Duygular ruzgara benzer
Kapar önüne sürükler sevgiyi
Bakinir dört yana sermek için
Duygusuyla güzel bir yüreğe düşlerini
Gözlerinde bakış olur gülücükler