İsmail Süner Şiirleri - Şair İsmail Süner

Sen, bulutlardan süzülen yağmur damlası
Meleğin kanadında taşınan incisin
Ancak seninle mümkün yurdumun ihyası
Yarınlara umud, imam hatip gencisin.

Karanlığa korku gözlerindeki ışık

Bazen yol olur uzanır, kıvrım kıvrım önümde
Bazen bulut olur, süzülür gökyüzünde
Yağmur olur kimi zaman, deryaya düşer bir katre
Ne zaman, uzatsam ümitle ellerimi
Bir rüzgâr eser savurur hayallerimi
Yeşerirken ümitlerim, kulaklarımda bir çığlık

Ayrılık ateşi bağrımı yakar
Beklerim yolunu, hasret eklerim
Bir candan bakışın cana can katar
Beklerim yolunu, hasret eklerim

Haykırsam avazım çıktığı kadar

Dağlar yatağımız oldu
Üstümüzde örtümüz kar
Gün batmadan vakit doldu
Can Mehmet’im cansız yatar.

Helal haram demez yerdin
Söyle gönül derdin neydi
Masivaydı daim virdin
Söyle gönül derdin neydi

Hiç ölmeyecek mi sandın

Ey gülistanımın nadide gülü,
Dilerim mevlamdan,rengin solmasın,
Hile harmanından nallı düldülü,
Bülbül deyip sana,salan onmasın.

Bir gurura kurban ettik sümbülü,

Seriver seccadeni,
Üzerine masivanın,
Yüce yaradan'dan emandır,
Manası duanın.

Haktan rahmet inerken

Şüphesiz’ki halas olur sende müşkül haller,
İhlâs ile açılırsa huzurunda eller.
Akl’a şifadır sadr’a sürur sana muhtaçlık,
Sultanım, lütfeyle, dinsin gönlümdeki açlık.

Yıllar, kaybolan yıllar şimdi neredesiniz,

Dostlarım almışlar,kalem eline
Ferman kar etmiyor gönül diline
Kapılmadan esen,hazan yeline
Gecemi gündüze der de öyle git.

Güneş bulutların ardında
Gün,son deminde zamanın
Gece omuzlarında
Yanlızlığıyla sevdanın.

Sokak karanlık ve ıssız