İsmail Şeren Şiirleri - Şair İsmail Şeren

kaçar bir geceden, sesiz bir yürek
ay utanır sevdadan, eşlik eder mehtabıyla
yalın ayakla unutulmuş bir maksad
anlatılır gecmiş zaman, küçük bir hikayede
açılmış çiçekler, solmaya meyleder

Annem nini söyler,
Dudağında ilahi nağmeler,
Bir eli semada ömür adar,
Bir elide dizindeki saçımı okşar,
Adeta kendini Kalbime kazar.

Geçmiş geleceğin pişmanlığını, demlerde bekler.
Yastığımın eskimeyen yüzünde, yüzün bekler.
Bin eşikten geçerde insan, bir eşikte bekler.
Yardan habersiz düşen, yarende bekler.

Dün ekilen tohumlar, yarını bekler.

Azrail heybem de seni bilir, uğramaz bana.
Kervanlar beni bilir, yük etmez seni.
Uçsuz bucaksız yollar, cıkarmı sana?
Bir tütün yaktım, sonra düşündüm seni.

Nihayet geldin aklıma, vakitsiz yine!

Dinler toy aşıklar, senden kalan rivayetleri.
Aslı yok zannederler oysa hepsi Kerem sahibi.
Bir tarih anlatır; Leyla ile Mecnunla, Fuzuli
Yanmaz mı bedenler dersin, ruhlar kül gibi.

başka kapıların eşiğinde aramak seni.
hatırlamak yüzünü, isminden ziyadesini.
bulmaktan öte, asıl gaye bilmek seni.
kapalı kapıların eşiğinde beklemek seni

duymak bir yabancıdan halini ahvalini.

Bazıları ölür zamansız, gitmelerden habersiz!
Gönül bahçesinde yavan güller çaresiz.
Dört nala koşar yarınlara, dünden habersiz.
Sevda mevsiminin esrikliğinde bir bilinmez.

Bazıları Kıraç topraklara gül olurda bitmez.

yine bir gece yarısı olur;
unutur, unutur gözlerim, yalnızlığın içine dalar.
gözlerinin çizgilerinde anımsar, buruk geçmişimi.
sözlerin yaralar, her bir anı gelecekten bahsederken.
umut etmeden, yürek yakar.
yine bir gece vakti, umut etmeden gel bana.

çokça ölmek, sensiz yaşamak!
seni unutmak için sabahlara dek içmek.
Kendimden geçip sana varmak.
kendime varmak için senden kaçmak.

çizmek seni, beyazı karalamak.

yüzümde beliren yeni çizgiler,
unuttuklarım! yüzüm tırmalar.
boşalır üstüne gözümden pınarlar,
bir yas evinde ağıt vaktidir...