Nefret!
Tam da şimdi hissedilen şey
Topuklardan saç tellerine kadar
Belirgin bir öfkeyle başlıyor önce
Sonra alabildiğine genişliyor
Adeta sınırları kalkıyor,
Gözlerinden yakalamak dünyayı
Yeşilin taze kokusunu
Mavinin engin coşkusunu
Gökyüzünün alabildiğine grisini
Hayatı senin gözlerinde yaşamak.
Senin, huzurun derinlerine dalan
İşte o zirvesine ulaşılamayan dağda
Hiç kimsenin bir kez dahi görmediği
Tek bir dokunuş hissetmemiş
Hala beyaz ve soğuk yüzlü
Bahar güneşiyle yavaşça erimeye başlayan
Saf ve dokunulmamış kar gibi hayat
Gururla bak yüzüme
Çünkü ne farklıyım diğerlerinden
Ne de bir üstünlüğüm var
Gelecek ilgilendiriyor beni
Kaygım geçmişten yana değil.
Yaşanmışlıklar
Hadi ama görmüyor musun?
Yarın var diyorsun bana
Garip dün de aynı şeyi söylüyordun
Ama dün ya da yarın
Sadece yaşanmışlık ya da yaşanacak
Sen görmüyorsun
Duygular! Kelimelere dökülemeyen
Dökmek istenildiğinde ise içleri boşalan.
Bu yüzden sadece yaşamalı duyguları
Kelimeleri belirleyen o keder nefret neşe dolu
Hayat dolu o derinden gelen bilinmeyenleri.
Başlangıçta öğrenilmiş sandığın belki
Zaman yine bekliyor
Sonra kendisini unutup
Geriye doğru işlemeye başlıyor.
Her şey tersine mi döndü?
Yoksa zaman gerçeğini mi buldu?
İleri de gitse geriye de aksa
Tek bir yakarış,
Gökyüzüne doğru dönmüş başın
Çaresizce kalbi ağrıtan şeylere isyanı.
Zayıflamış, açılmış eller ve vücut.
Hakkı olanı isterken bile titreyen
Kelimeleri çekinerek söyleyen dudaklar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!