İsmail Şan Şiirleri - Şair İsmail Şan

Karanlıklar kum olup yığılınca üzerime
Hissetmem.
Bilirim:
Allah’ın dediği olur.

Kabuslar sarar rüyalarımı

Aynı havayı soluyor,
Aynı yağmurdan kaçıyor,
Aynı semaya, aynı yıldızlara bakıyor,
Aynı tabelaları, aynı plakaları okuyor
Ve aynı toza bulaşıyoruz ya;
Bırak o büyük sevdamız açmasın başak.

Ateşe verdim seni,
Ateşe verdim kendimi.
Küllerini yabana savurdum.
Dumanını hesaba katmamışım
Gökyüzünde buluşmuşlar;
Yeni bir yangın için

BEN VE YALNIZLIĞIM

Gidiyor elimden her şey tek tek!
Hüzün görmemiş hiçbir yanım kalmadı!
Sılayı yurt edindim;
Kaçmak uğruna her şeyden!

Yarından haberi olmayan yanımı
Geç oldu farkettiğim
Hüzne boğulmuş mazimi
Geç oldu farkettiğim

Kızamazdım kimseye

Yalnızlık,
Esir almış geçmiyor benden,
Tırmalıyor her yanımı
Ateşle yoğrulmuş tırnaklarıyla.
Ve beklemekte her ağrı sinemde
Durmak bilmeyen zamana inat

Herşey sana benzesin istiyorum
Gök maviliğini
Su berraklığını
Senden almış olsun istiyorum
Her güzel şeyi sana benzetiyorum
Senden daha güzelini

Asrın efsunlaşan ikliminde
Ehramını kaybeden millet
Bir diriliş bekler senden
Nizamsız olur mu mutlak hakikat
Ne durursun yol kenarında
Ana yolun tarifini kimler yapacak

Ey yoluna aşık olduğum
Serveri cihan Efendim
Ey gülşeninden ırak olduğum
Fahri Kainat Efendim:
Bendeki hal,
Bir hayli nadandır.

Nefsin esaretinde bir hayat sürüyorum
Bana yön veren her zevk
Haramdan işlenmiş
Beni koşturan her gayret
Hevadan dokunmuş
Baş ağrısı yapan her dert