İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Kırışsa da yüzlerin,
Görmese de gözlerin,
Tutulmasa da sözlerin,
Sen benim dedemsin!

Bükülse de bellerin,

Bu da bir fikirdir saygı duyarım,
İtirazım vardır karşı koyarım,
Ozana ozanca cevap sunarım,
Amacım çatışmak değildir elbet,
Yanlışı düzeltmek bendeki niyet

Ben hep seni yaşıyorum,
Gündüzüm, gecem sen oldun.
Kalpten dile taşıyorum,
Sözcüğüm, hecem sen oldun.

Ben sevdayı sende buldum,

Gelince bahar ayları,
Yakılır birlik ateşi.
Çekeriz halayları,
Nevruz dirlik güneşi.

Bin yıldır yanıyor,

Bahar gibi çiçek sunarak geldim,
Kapışıldı güller bir sen almadın.
Anladım ki güzel ben sana eldim,
Mutlu oldu eller bir sen olmadın.

Olur ya zamanla aşarız engel,

19 Mayıs 1919’da,
Samsun’dan doğdu güneş.
Birlik oldu halkımız,
Düşmanı sardı ateş.

Denizlere döküldü,

Sen gittin gideli gönlüm yastaydı,
Duygular perişan kalbim hastaydı,
Gözlerim haberde umut postaydı,
Gem vurdum dilime, sustum Alyüzlüm!

Gözyaşı içinde geldi ilk telin,

Allah’ım bir vicdan vermiş ki bana,
İmdat dileyenin elinden tuttum.
Zalim de olsa el verdim insana,
Göçerken dünyadan salından tuttum.

Görmezden gelmedim görünce açı,

Devleşti sevdamız sığmıyor kalbe,
Gönülden dillere aktın Alyüzlüm!
Susmuyor o diller zorlama celbe,
Özelim olmaktan çıktın Alyüzlüm!

Bizi konuşuyor şu dağlar taşlar,

Sen gittin mateme büründü gönlüm,
Konuşmuyor sustu dile bak hele!
Kurudu bağımda lale, sümbülüm
Boynu bükük soldu güle bak hele!

Yeşilden kızıla dönüştü dağlar,