Çok acımazdı aslında
Kalbimi tek seferde çıkarıp atsaydınız
Köpeklere yedirseydiniz
Ama çok acıdı
Gönlüme gelen herkes
Az az aldı götürdü
Bahar geliyor yine
Kuşlar uyandırıyor sabah beni
Senin yanına geleyim diye
Laleler açıyor aşk ile
Kopartıp sana getireyim diye
Ağaçlar yeşilleniyor bahar geldiğinden
Oysa ben sevmiştim
Ne kadar seviyorsun dediklerinde
Çok diye haykırıp
Kollarını iki yana açan çocuk gibi
Şimdi o çocuk büyümek zorunda kaldı
Sormaz oldular ne kadar sevdiğini
Ben ölünce bağışlayın organlarımı
Çürümesinler kara toprağın altında
Hayat olsunlar birilerine
Ama vermeyin kalbimi kimselere
Ben yaşarken verdim onu insalara
Ölünce bende kalsın bari
Neydi bu aşk dedikleri
Milyonlarca kar tanesinin içinden
Toprağa beraber düşmemizdi
Birlikte çaresizce erimekti
Fotoğraflarda kalmaktı...
Odamdaki saatin tik takı
Kalbimin küt kütüyle
Bir melodi tutturmuşlar
Yalnızlık dedikleri bu olsa gerekirmiş
Meyvesiz ağaçtan gelir mi hayır
Dikenlisinin bile kozalağı vardır
Hiç insan biter miymiş ağaçta
Gücün yeterse vur enseme yatır
Kuşların cennete uçtuğunu sanan çocuklardık
Tesbih dizerdik boncuk boncuk
Şimdi,şiirlerim öksüz
Hayallerim,yetim…
Düşüncülerim,düşünceli !
Artık doğmayacak o dağlardan güneş,
Günebakan boyun bükecek,
Ceylanlar inmeyecek pınarlara,
Raflar bakmayın suratımıza
Yakalandık işte
Sakın kızmayın bize
Yapmıyoruz kötü bir şey
Biliyorsunuz sadece seviyoruz
Siz olun bizim en iyi sırdaşımız
Çok güzel ve pahalı bir tablo olabilirsin
Sevgilim
Ama olmadan altında benim imzam
Bir hiçsin
Sevgilim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!