İsmail Olarak Kurban Edildiğim Aşkın ...

şarkılar içinde şarkını yazıp okuyor sözsüz bestelerim
dünyanın en güzel yerinde dünyamın en güzeli sen nakaratı gibi
çalınıyor sevda/
keskinleştirdim notaların diyebildiklerini
hangi şarkıyı dinlesem sanki ben yazmışım
hangi şarkıyı dinlemesem sanki ben susmuşum
şimdi uyanık sensizliklerin kavuştağı gibi
kendimi bulmayı çalıyor bilincin üçüzlerine

kovulduğum cennetinde baki kalan sevdamı taşıyorum kevserlerine
hurilerim ıslanıyor böylece
narkozu geçmiş geçmişin seni geçmemiş hastalığındayım
ellerini arıyor, el’ler…
el çok,
dert çok
aşk neden bu kadar kıt kanatın kanadı
uyuşamadığım bu ayrılığın girdabı neden sorularımda karışıyor vebalime

aşk dediğimiz bu içsel savaşın son gazisi olasıl hayallerde
yar’a büyütülen büyülü yarınlarımda bitmemiş umutlardayım
sevmeye niyetli binlerce iyi niyetin aziziyim
eksildiğim yüreğine arife olan arifliğin, ummanıyım
ilim ilim seni sevmekteyim
yazılmamış ve katlanmamış kağıt gibi hazırım yazgının yazılmasına
kirli emelin haz sütünü içeli sıpa kadar büyüdü günahlarım
aşkım, temiz kalmalı yine de buncalar oncalarını kuruturken

mahkumdurlar, mahdumdurlar, kavilyalarını salmıştır keder
hatırlatırlar, her harfte aşk acısının sonsuzluğunu keder
yara, hiçbir zaman kapanmazın izidir susan ömür
biraz,uyuşmuş duyularım var
biraz, daha alışmış sensizliğim var
biraz, ben’i kedimle tanıştıran sen’im var

biraz,yetemeyen özlemlerin seherinde uyandım bülbül olarak
güllerinin gündüz kokusunda mestan oldum
yetmiyor yine yüreğimde sende kalanlar
yazgı kitabımın arka kapağında özetlenmiş ömrün var
seni yaşadığım en can alıcı cümleler dizilmiş
dokunamadığım her gün çağını sırlara sıralamış
uykusu kaçmış uykuların ortasında uyanmış ömrüm var
yorgunluk ç’ayı iyi gelir geceme
sana sormadan demleniyor kavuşmak
yine tavşan k’anı gibi içimliksin tazılığımın tez canlılığında

emanetinin emini olarak aminlerdeyim
damlaların an’dı okunan ıslak hülyalardayım
inanmışlığımın dili geçmiş dil destanlarında epik ayna benim
kızgın magmaya buzul dostluğunu sunan sevilmişlik sensin
can kere kırılmıştın bir kere
şimdi camı olan gelecek cennetime görmüyorsun

gururun saygı duruşundasın, istifini bozmuyorsun
azat ettiğin nefretlerin ifritlerini sunuyorsun kadere
affına geldiğim sonsuz aşkın bayramındayım
şıklığın güzel bir cümlenin yükleminde başlıyor
sevmek için yaşanmaya kurban olan ismail gibiyim
kurban oldu aşkım sana…
fakir güzellere bir hissem dağıtıldı bir kere
etimin tadı kadardı gece…
bitişinin seddi kadardı, çin yanın
gidişin, aşılmazlığı öğreti yaşanırlığa
kalışım, bütün insanlık meramı kadar kaldı hafızalarda
tutuşmayı harçlık olarak vermişti kaderin bayramı
buluşmayı harcamak lazım sevdiğim uğruna