nağmesinde hicran vardı,
titrek ve kırılgandı,
inledi keman! ...
inledi keman,
ağladı annem...
niye ki sevmedin beni,ben de yaşamayı sevmedim,
Sonrose, uzaktan uzaktan sevgilim...
bir kasım sonrası mevsim kışa dönmüştü,
hani hatırlasana sonrose,
gözlerim gözlerine kadar gelmişti...
Sen gittin,
zalim bir şüphe bıraktın geride,
kırılgan aynaların akislerinde.
Ne varsa eskiye dair
sokak arkalarında,
mevsimlerden bahar düşse gülşene,
en güzel libasını giyse menekşeler,
leylakların bembeyaz elleri duaya dursa,
tepeden tırnağa seninle dolsa ruhum,
en umulmadık yerlerde çıksan karşıma,
mütebessim çehreni doyanadek seyretsem,
bir damla suya hasret bıraktım seni içimde,
soldun soldun...
gece matemini tuttum,gündüz ellerimle boğdum,
ölmedin ölmedin...
hep yeni baştan doğdun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!