İsmail Kök Şiirleri - Şair İsmail Kök

Unutamıyorum gülüm,yaşıyorsun kalbimde
Ayrılığımıza sekiz ay altı gün oldu ama
Hayalin ve hatıraların,saniyeler kadar yakın
İkimiz birleşmiştik olmuştuk bir elma ağacı
Olmuşsa tartışmalar,dökülen kurtlu elmalardı.
Gercek meyvelerimiz,dalında kızarmıştı

Dost kazanmak,para kazanmaktan
Arkadaş bulmak, arkadaş olmaktan
Derdtli olup,ölene kadar dert çekmekten
Fakir olmak ise, hepsinden de zor.

Surdur kaleyi koruyan,

Ömrümün baharında, çiçekler gibi soldum.
Benimde hakkımdı,gezmek görmek ve yaşamak
Hiç acımadın tanrım,öksüsüz kalmiş kuluna.
Yaşamaya çalıştım,gönlümce yaşamadım

Rahat gideceğim üzüntüm yok arkamda.

Ne zamangülsün,karşımda sen varsın
Ne zaman üzülsem,yinede sen varsın.
Işık olmazsa eğer,hiç gölge düşermi
Bilemezsinki acımın şifası sen olduğunu
Sakın için sızlamasın,gülsün daima yüzün
Çünkü karanlık kalbimin ışığı sensin

Hayarın zındanda olsa dahi,aydınlığı gör.
Daima gençleri değil,yaşlılarıda gör
Kör oldu deme gözlerine sakın
Asıl kör olan gözlerin değil, senin gurundur.

Hayatı kendine aşık etmesini bil

Helalından çimlendirki tohumlarını
Ogeleceğin gülü, nesliyin devamı olacak
Gün gelecek,elbet sende yok olacaksın
Ektiğin tohuların meyvesi çocukların olacak

Hayata bıraktığın servet senin meyvelerindir.

Birr dostluk
Bir arkadaşlık
Ve bir sevgi uğruna.
Ne kadar küçülürsün.
Ah insanoğlu sen,
Mermerkadar sert ıken,

Yalnız sen sev, bekleme başkalarından sevgi
İnsan oğiu çıplak doğar, örtüsü sonradan
Dünyanın çarkıdır dersin,bahane ararsın onda
Çark dünyanın değil,çark insan oğlunun elindedir.

Menfaat sağladığın zaman.sevilir yücelirsin.

Yaratan fakiri yaratmış, kimin için
Zengine köle,akılıya hizmetkar için,
Avutmak içindeğil, avutulmak için
Niçin musamahakarsın,yüce yaratan.

Yalnız kendin için üzülme,zavallı fakir

Yeşil yapraklar,dönmüş ise hazana
Su versen de,onun sonu toprak olacak.
Seni seven, seni kalpten sevmezse eğer
İşte o zaman, seveninde sonu sonbahar.

İsmail kök