işte tamda
kırılmışken sonbahar
göğün mavi gözlerinde
toprağın yedi kat uzerinden
asası kırık dervişler tutunuyor ellerime
oysa ellerim tutunduğum yerlerde kanıyor
Bugünümde ezilip küfürlerle
Dünün gölgesinde yiterken,
Yinede tortusu kalırdı
Yediğimiz ekmekte, içtiğimiz aşkta
Yeni yeni dipsizliklere
Heyyyy!
Caddelere oyun kurmuş çocuklar
Toplayın artık bilyalarınızı yerden
Ve gülüşlerinizi alın bu kentten
Çekildi bütün pimleri ömrümün,
Hergüne bir şiir düşüyorum
Her şiire bir haykırış
Yitik bir ömür getirdim sana
Düşlerde sar
Konuk et sofrana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!