Sen belki de hiç bulamadığımsın,
Kendim kadar güvendiğim.
Başkentte kaybolmuş tek gerçeğimsin,
İlk baharda sarmaşıklar misali,
Bedenime dolanansın.
Uzaktan yaşamak zorunda kaldığım,
Ölüm gelir insana beklemek
Uzadıkça uzar saatler
Aklına gelmedik hatıran kalmaz.
Ve ileriye dönük hayallerin...
Sonra bekleyenlerin gelir aklına,
Unutamadığın birkaç kişi
Bir kış masalı yaşadığımız.
Düşen kar tanesi saflığında aşkımız,
Bu gece mutluyum dünya,
O bilmese de, yarın kavuşacağız...
(Kim bilirdi kavuşamadan ayrılacağız...)
Baharın hüznünde
Sevdaları aradım
Beyaz gelincikler içinde
Boy boy
Kuşların melodilerine sordum
Mahcup bakışlarla
Yalnızlığı yaşıyorum şimdi,
Sen kim bilir neredesin
Belki uykuya kapanıyor gözlerin,
Belki dizlerinde battaniyen; üşüyor,
Sana yazdığım son şiiri okuyorsun.
Belki o güzel gözlerinden
Bir mavim,bir yeşilim;birde...
Birde sen olmalıydın şimdi
Hayalimin en güzel çaresizliğinde,
Ellerini tutmalı,
Gözlerinde yeniden doğmalıydım.
Yoksun oysa;
Yağmurlar seni ıslatmadan
Rüzgar saçlarını savurmadan
Öylece uzaklardan
Ansızın çıkıp
Şimdi gel...
Bırak hatıraları,
Ellerin elimi bıraktığında
Gözlerinde yaşlar gülümsemiştin
Bu yalan dünyanın düzeni böyle
Başka çaremiz yok
Unut demiştin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!