I.
Sonra,
Doğduk hepimiz.
Hayat statik bir merdiven,
Görünen ama zor yürünen.
Hayaller pompei korkuları üretiyor
Sen
Sözlerini anlayamadığım
Hüzzam faslı gibisin.
Akrobatın
Ellerini emanet ettiği
Arkadaşına güveni gibi
Gözlerin katletti gecelerimi,
Aşk ilelebet olacak,
Sen törpülesende köşelerini.
Seninle fidan vermeye başlayan,
Gönlümdeki viran ormanlar,
Taze ölü kokuyor şimdilerde.
Geçip gitti en son nehir
Bir garip arya gürültüsü
Evrendeki
İç bunaltan sessizlik.
Takatinin kıyamete kurulu
Saatli bombaları.
Sessiz harfleri sevmezdim hiç,
Sensiz alfabede sesli harf oldum.
Fersiz gözlere hiç bakamazken,
Sensiz bakışların öznesi oldum.
Saadet sempozyumuna gönderdi,
Mutluluk öğrensin diye gönlünü.
Üzgünsü öyküleri hatmettiği sıralar,
Çirkeflik çukurunda debelendi olmadı.
Fikir yürütemeyen paslı akıl kutusuna,
Kargaşa emdirdi dumanlı kalabalıklardan olmadı.
Tükendi mecal denen son kırıntı da,
Ve ümit satıcısından aldıklarım.
Örumcekler ikna olmuyorlar artık sözlerime,
Hatta karabasanlarım sırt döndüler tek tek.
Hergün gülüştüğümüz periler bile,
Unutmuşlar gülmeyi, küsmüşler.
Ağlıyor oturmuş eski yerinde,
Karışyor boşluğa hıçkırıkları.
Bekliyor durmaksızın,kalmış geride,
Unutamıyor hazin ayrılkları.
Yaklaşıyor büyük vuslata
Yaklaşıyor gönlüm.
Adım adım gitmekte,
Aşkların üstüne gönlüm.
Dünya yavaşlarsa şayet,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!