İmkansızlıklarla boğuşur benliğim
Yanar kalbimin en derin kasabaları
Özlersin gelmez
Seversin bilmez
Ölürsün ona bile gözlerini yumar
Gün geçtikçe çökersin
Hani demiştin ya bizden olmaz diye
Sorarım kimden olur
Düşüncesinde çamura sevdalı insanlardan mı
Yoksa yüreğini düşüncesini kara boyamış insanlardan mı
Bazı insanların sözcüleri vardır
Kar yakışıyor bu şehre
Sevmesen bile acı çekebiliyormuş insan,
Sahiplenince de insan kıskanıyormuş,
Sevmeden de sahiplenilebiliyorumuş,
Zamanla sahiplendiğin insan sevilebiliyormuş,
Gözleriyle büyülüyor,
Mavi gözleriyle,
Hayallerimin en uç seviyesindeyim
Zaman kavramından uzaklaşmış
Anı değil seni yaşamak için çırpınan bir serçenin kanadı gibiyim
Ufukunun maviliklerine pervasızca kanat çırpıyorum
Canımın yandığını hiasedemeywcek hale bürünüyorum
Hayallerime uçuyorum gözyaşlarına bürünmüş hallerde
Sebepsiz sevme,
Sevince yıpranıyorsun
Linç edilip yolun veriliyor.
Ellerin, gözlerin yasaklanıyor.
Nefret ediliyorsun, hiçbir şey yapmadığın halde
Kimsesizliğin kimselerle olduğu
Günlerin anlamsız
Gecelerin şuursuz
Özlemlerin de bir okadar saçma olduğu
Anlardayım
Sadece ümitlenip yeşermek yerine kuruyup dalından savrulan bir yaprak misalince etrafta pervasızca uçuşuyorum
Ölmek yaşamaktan korkmanın bedeli mi
Yoksa yeniden başlamanın mükafatı mı bilemiyorum
Peki yaşarken ölü olmak nasıl bir şey?
Yok olmak her gün duygularının içinde boğulmak
Ya da adını ne koyarsan artık
Ruhum çekiliyor her gün
Yokluğu varoluşun başlangıcından biliyoruz
Bile bile kabul ediyoruz Yok olmayı yokluğu
Bazen bir kağıt parçasında buluruz yokluğun manasını
gökyüzünün Renginde,
Gecenin karanlığında,
Ya da bir insanın gözünde
Yeni aşklara yelken açıyorum
Senden uzaklaşıyorum.
Ellerinden kaçıyorum
Gözlerimi kan ile söndürüp
Uzaklaşıyorum senden
Uğrunda ölümden dahi korkmamaktır.
Değil, bedenine zarar gelmesi
Sesine zarar vereni yok etmektir...
Belkide dokunamamak,
Sarılamamak,
Kokusuna özlem duymak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!