Türk dili ve edebiyatı öğretmenidir. İlk, orta, lise ve üniversiteyi aynı şehirde tamamladı. Çocukluğundan beri şiir yazan ve şiire hayatında özel bir yer veren şair, ilk kitabını zamanı artık geldi dediği anda -edebi birikim ve hayat tecrübesi azami seviyeye ulaştığında- çıkardı.
Şiirde imge evreni hudutsuz olan şairin hem herkese hitap eden hem de kapalı, soyut, çok boyutlu şiiri seven okurlara seslenen bir çizgisi vardır. İnsana ve hayata dair konuları, insanın iç dünyasındaki karmaşık yolculuğunu, modern insanın bilinçaltı süreçlerini ...
Gözleri görmeyen yaşlı bir ozan,
anlatmasaydı anlatılagelen bir destan,
savaş suçlusuydu tarih kitaplarında,
Helen bir kız ile Troyalı bir oğlan.
İncecik ip üzerinde soyunur.
Gotik şehirlerin çatılarında,
postmodernist cambazlar!
Nü resimleri,
elden dile dolanır.
Gözlerim kamaşırdı sana bakarken,
öyle güneşliydi ki sesin!
Nefesinle kuşlar havalanırdı birden,
nar kırmızısı o son mevsim.
Bin Bir Gece Masalları gibiydi zaman,
Coğrafya derslerinde öğretildi:
Ekvator enlemi, Dünya'yı ikiye böler.
Oysa sevgililer nerede ayrılmışsa
ayrılık, oradan Dünya'yı ikiye böler.
Uzaklığı seçtim usulca
Üleştirdim mesafeleri
Saklımda kaldı her şey
İpek yolu, falezli kıyılar, asma bahçeler
ve cümlenin ögeleri…
Uçurtmalarla kanattığım göğün gözünde bulutsuzluk özlemi.
Taş attığım sularda dip batığı hafıza.
Hiçlikte soluyan ruhumun kara yağız atları.
Doludizgin kelimelerle daraltıyorken boşluğu.
Gün ola, şehrin heykelleri de canlanmaz mı?
Yağmur yağarken gördüm aşkı,
kelime değiştiriyordu özenle;
gözleri görmeyenler ile
bakan körler içinde.
Ey öz beninde otur(a)mayan post-modern meçhûl!
Rüzgarlara isyanı bırak da yelkenleri aç!
Karanlığa da söz söyleme, kalk bir mum yak!
Her şey sendedir, seninledir.
Seni arayan sen, neredesin?
Şehirler kuruludur öbek öbek
suları renksiz, gökleri gri
üstünde ölecekler ile
altında ölüleri
birlikte uyurlar
yıldızsız geceleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!