İsmail(gerçek bir öykü)

Gece oldu İsmail, göz yaşlarım karıştı ummana aktı
Yüreğimde bir İsmail sevdası, dilimde bir acı ayrılık türküsü
Ağıtlardayım, sensiz, yalnız biçare dertlerdeyim
Gittin iyi mi ettin, kalan bir deli
Sensizlik ne zormuş İsmail
Aynı kaldırımlarda yürüdük, aynı havayı soluduk aynı sevdalarda kavrulduk
Aç kaldık, yine de ayrılmadık
Direndik yazımıza, yine de boyun eğmedik
Hatırlar mısın cebimizde yoktu bir liramız
Ayşe teyzenin bahçesinden domates çalardık
Yanında kuru ekmek bir parça peynir de bulduk mu
Kurulurdu çilingir soframız…
Açtık kimsesizdik beyhude gezerdik ikimiz de
Mutluyduk değil mi İsmail?
İkiye bölünen kuru soğanın yarısını yerken
Saklardık bir sonraki fakirliğimize kalanı

Hatırlar mısın İsmail?
İlkokula başlarken komşulardan tedarik edilmişti önlüklerimiz
Sen iri önlük küçüktü nasılda gülmüştüm
Kovalamıştın beni dere boyuna kadar
Benimkide senden kalır değildi hani
Siyah üzerine yamaları beyaz ne çok gülmüştük…
Gülerken ağlamıştık halimize

Asmalar vardı evimizin önünde her yaz beklerdik
Meyve versin diye ilk salkımı paylaşamazdık
Kaysı ağaçlarına çıkar avuç avuç çağla toplardık
En çok da yazın doyardı karnımız..
Annen nur içinde yatsın kızamaz olmuştu artık bize
”Bıktım ikinizden de” der ama hep gülerdi ikimize..

Askere gidişimizi hatırladın mı?
Yollamışlardı el üstünde
En büyük asker bizim asker değil miydi dillerde
Komşular sıkıştırmışlardı birkaç lira elimize
Gülen yüzleri seven kalpleri
Benim anam da yoktu babam da
Sokakta bulmamış mıydı baban beni.
Askerde aynı bölük aynı tabur aynı koğuş
Yan yanaydı ranzalarımız
Senden kurtuluş yok mu oğlum derdin
Burada da buldun beni..
Arkanı döner bıyık altından gülerdin…

Gidiyorsun bak dört tahta içinde sen
Siyah çivilerde yarenliğinle
Üzerinde yeşil bir örtü ve yamalı ceketin,,
Gitmem diyemedin mi ölüme sıramı ver başkasına hele
Diyemedin mi İsmail.

Hiç ayrıldık mı
Bir ömrü seninle yaşadık
Ayrılıklar düştü payımıza arada katlandık
Kadınlar girdi aramıza ara sıra..
Kadınları bıraktık da yinede birbirimizi bırakmadık.
Meyhanelerde sabahladık, çengiler oynattık
Çoban olduk koyun otlattık
Hamal olduk acılarımızı taşıdık.

Gidiyorsun bak dört tahta içinde sen
Siyah çivilerde yarenliğinle
Üzerinde yeşil bir örtü ve yamalı ceketin,,
Gitmem diyemedin mi ölüme sıramı ver başkasına hele
Diyemedin mi İsmail.