Dünyaya sığmayanların üzerine düşünce gölgesi Hüvelbaki,
İbret için artık çok geç, görürler ki dünya da her şey fani...
Bir dava! adamı yarattık; koyun sürüsü içinde kurt gibi,
Güvendik, inandık ama ortada ne sürü kaldı nede sahibi.
Nehir kenarında suya hasret ceylanlar,
Varlık içinde yokluk çeken insanlık gibi.
Ceylanı iştahla bekler gözü yaşlı timsahlar,
Dünyaya adalet dağıtan üç beş sırtlan gibi...
Kayıp ilanı var: Yitik artık bu dünyada samimiyet,
Aynı sofrada garibe kemik, zengine ise yağlı et.
Son kale için okunuyor saba makamında bir sela,
Asımının nesli diyordun ya, ne ar kalmış nede haya...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!