İçimde tarifsiz bir sancının zamanı
Buz tutmuş bir aşkın çözülmezliğinde,
Yol alıyorum
Attığım her adımda
Caddeler sensiz
Sokaklar hep çıkmaz oluyor.
Oturup gölgemin kıyısına
Saçlarını tel tel ayırıp saydım
Göz bebeklerinde buğdayın
Başka renklerini keşfettim
Sonra onları alıp
Gökyüzüne savurdum.
Çocuk düşlerinden uçuverdi,
Bir uçurumun dibine
Hala gülü gülüyordu gözleri
Hiçbir şeyini yitirmemiş gibi,
Çocuk yitirmişti aslında yitirilecek ne varsa
Çocukluğunu ilk başta
Öğret bana!
Dokunurken acıyan yerlerine,
acıtmadan dokunmayı,
Islak bir yaranın zamanla nasıl kabuklanacağını.
Öğret bana!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!