Devletimizin başından,
Çekilmiş bir kenara...
Olup bitenleri geriden,
Sessiz sessiz izleyen,
Kibar mı kibardı...
Bir adam vardı:
İsmail CEM!
Aldığı güzel bir eğitimle,
Bir başka gözle bakardı...
Kumral saçları,
Deniz mavisi gözleriyle,
Herşeye çok yönlü bakardı!
Yakışıklı mı yakışıklı,
Bir adam vardı:
İsmail CEM!
Aslında politikacı değildi,
Bilmezdi fazlaca siyaseti...
Akademisyendi,
Fikir adamıydı...
Dürüst ve çağdaştı!
'İngilizle ingilizce,
'Fransızla fransızca,
'Terbiyesizle terbiyesizce,
'Konuşmak gerek...' derdi de,
Terbiyesiz konuştuğu görülmemişti...
Belki de ihtiyaç duymazdı.
Birisi vardı:
İsmail CEM!
Halkı için yaşar,
Halkı düşünürdü...
Çok şeyler başardı,
Ama konuşmazdı.
Sessizliği ve düşünmeyi severdi,
Çok şeyler düşündü zaman yetmedi...
Ömür kısa geldi,
Sessizce geçti gitti...
Tarihe gömülen iyi bir insandı:
İsmail CEM!
Kayıt Tarihi : 26.1.2007 21:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)