Yavaş söyle şarkını.
Duyanlar ağlamasın.
Gözyaşını bilmeyen.
Kederi tanımasın.
Bu hayat dediğin kıytırık okulun,
Kıytırık bir dershanesindeki,
Kıytırık bir öğrencisiyim.
Notlarımı veren kıytırık öğretmenlerin,
Yaptığı kıytırık sınavlara girip,
Kıytırık notlar alan bir öğrencisiyim.
Ayağında yırtık bir kotun,
Kulağında sallanır putun.
Bira, votka her b.ku yuttun.
Bardayken evini unuttun.
Gülüyordun hani ya sustun.
Hayata bağlanmanın bilinmez nedeni.
Kırılmayacak mı sanki tuttuğumuz dallar gibi?
Yanlız kalacağız bizde aldananlar gibi.
Kaybedilenler bir daha gelmeyecek geri.
Ümit ışıkları parlasa da bir gün sönmeyecek mi?
İsmini anmam.
Gözlerine bakmam.
Yaşlar aksa da.
Sana inanmam.
Sahtedir sevgin.
Sen kaybetmiştin onu evvel zamandan önce.
Ne diye ararsın, tanır mı seni görünce.
Şimdi sen ona yabancı, o sana yabancı.
Hep sevdim diyordun ya seni gidi yalancı.
Sende mi ellerin elinde,
Yaban gülü oldun?
Oysaki ellerimle,
Ellerine ilk dokunduğumda,
Seni ellerin olacakmış gibi
Hiç düşünmemiştim.
Eylül de yaz biter,
Yağmurlar başlar.
Yağmurlar başlayınca
Aşk biter.
Yalnızlık başlar.
Gizli sırlarım vardı yaşamadığım yıllarda.
Gelincikler hep yalnızdı dolaştığım kırlarda.
Güllere kışın garip bakınca suizanlarda,
Gözlerimizi kapardık mis kokulu yollarda
Yalnız bırakmıyor yalnızlık.
Sürükledi bizi şansızlık.
Nasıl oldu da biz inandık.
İkimiz de güldük aldandık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!