İsmail Basut Şiirleri - Şair İsmail Basut

Hiç sarılmadık birbirimize,
Kokun hiç üzerime sinmedi,
Hiç gelmedik göz göze,
Ya da beklemedin beni;
Bu şehrin herhangi bir yerinde.

İnsanın
Tek sığınağının
Kendisi olması
Ne büyük yalnızlık...

Öğretmen;
Bir devri alemdir.
Öğretmen;
Devleti mirastır.
Öğretmendir;
Yetiştiren,

Bahar gelmiş, çiçek açmış,
Açık penceremden yüzüme vuran;
Batmak üzere olan güneş ışığı.
Ve;
Tenimi okşayan hafif rüzgar.
Hava senin kadar olmasa da;

Sesini duymadığım gün,
Yaşanmış değil.
Açan çiçek değil.
Öten kuş değil.
Yüzünü görmediğim gün;
İçimde yıldızlar sönük.

Sen zenginin kızı;
Yoksulluk çekmemiş.
Ben fakirin oğlu;
Yoksulluğun içinde büyümüş.
Sen zenginin kızı;
Açlık görmemiş.

Ben soğuğu,
Ben yalnızlığı,
Ben karanlığı severim.

Sevmeyi, sevilmeyi
Yaşamadım,

Bugün yine geldin düşlerime,
Yine habersiz, öyle aniden.
Hiç canımı yakmadan;
Söktün kalbimi,
Ve koydun kalbinin sol yanına.
Sonra fısıldadın usulca kulaklarıma

Elime kalem aldığımda;
Sadece şiir yazarım ,
Şiir yazmak için tutarım kalemi.
Kalemle başka ne yazılır bilmem.
Kalemle sadece şiir yazarım.
Şiir yazmasaydım;

Üzülmüş, kırılmış,
Bir çocuk görünce,
Gururlu bir adam görmek ;
Yalnız şairlere mi mahsus?