İsmail Aşikar Koçak

İçimdeki derdi yıllar önce kirlettim, aşk denilen üç harfi
Sonsuzluğa seninle def ettim, gözlerinin kahvesini her zamanki gibi fazlasıyla özledim
Mağlum olan sonuç bu, Azrail yolunu hiç bu kadar gözledim mi
Anladın mı beni, sen benim kadar özledin mi
İçtiğim her hapta çektiğim her nefeste adını kalbimle ezberledim
Lanet olsun hayat, o varken her gün sıkıysa ez beni derdim ve evet ezdin

Aklımın yetişemediği bir dünyaya sahibim
Şu uğurda toprak olsan olurdum ben sahilin
İtiraf mı istiyorsun bekle yanına geleyim
Karım olacaktın çocuklarımın annesi fakat, bir başkasıyla olmasaydın meleğim
Ardarda sıralanır mevsim gibi dizelerim, yaşatacaktır illaki
Rüyalarda alıp beni, sonbaharı ve kışı o bana oldukça yabancı ellerin

Kusura bakma fazlasıyla hislendim, hala içimde sakladığımdan seni bu kadar delirdim
Orada burada ve yahut bir başkasıyla değildim
Çocukluğumu özledim ve hayat bana fazlasıyla büyük geldi, önünde eğildim
Ancak ben sen değilim, eğer olsaydım sen gibi ben zevk almayı da bilirdim
Karardı yarınlarım ve bembeyaz bulutlar, sen beni unut lan, çünkü ben seni tek taraflı seven biriydim