Bu hallere düşecek adammıydım be!
Ne kaşık tutan ellerim
Ne de top oynadığım ayaklarım tutuyor.
Ne gözlerim uzağı görüyor artık;
Ne de babamın bağırışını duyuyor kulaklarım.
Ne sevdiğimi öpecek halim var
Göz önünden kaybolmak
Belki acı verir insana
Veya bir şiir yazamamak
Gönlünden kopan hediyelere
Yaşamında teşekkür edememek
Nereye kadar gider böyle?
Ölüm mü alacak hayallerimi
Beni gören kimse olmayacak mı?
Ya da ben kimseye görünemeyecek miyim!
Nereye kadar gider böyle?
Durdumu çalışmıyor işte
Beyin gibi mübarek!
Nasıl makineyse!
Bozuk mu vermişler ne?
Kandırdılar mı acaba? diye
Sorular takılırken aklıma
Ben süpürürdüm bahçeyi
Ben yıkardım halıyı
Ben ağlardım yerinize
Ben yapardım derslerinizi
Sanki ben gidecekmişim gibi okula
Size sesleniyorum
Yıllarca üstüne oturdular
Bir 'off...' bile demedin
Modernleştirdiler
Teşekkür bile etmedin.
Niye ses vermedin sen onlara
Şimdi bana verdiğin o ses gibi...
Hoca ya'ya kızar
Ana baba bana
Hocam
YAşamakta bile YA var
Ya'lar bende doğuştan var
Kızma hocam YA
Onun şiirleriyle yazdım şiiri
İstanbul'u onunla gezdim
Aynı havalarda aşık olduk onunla
Aynı şarkıya içtik,ağladık
Daha çok yıllar varken önümüzde
Sen! Ne çabuk uçtun
Baharda açmayan bir çiçeği sevebilseydin keşke,
En azından papatya olmamalıydı benim için.
Beni güzel sözlerinle avuturken
Keşke gözlerinle inandırabilseydin kendine
Onun şiirleriyle yazdım şiiri
İstanbul'u onunla gezdim
Aynı havalarda aşık olduk onunla
Aynı şarkıya içtik,ağladık
Daha çok yıllar varken önümüzde
Sen! Ne çabuk uçtun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!