İsmail Şiiri - İsa Özyurt

Bana durup durup, tafralar satma,
Bazı bazı çok gıcıksın, İsmail,
Bütün sözlerimi, yabana atma,
San ki bazen, bir çocuksun İsmail.

Karnının ağrısı, azalmadı mı?
Düzelecek olan, düzelmedi mi?
Kazmasız küreksiz, kazılmadı mı?
Daha fazla ne isti yon, İsmail.

Bilmez misin? her işte bi,r hayır var,
Düz de gitmek kolay, sonda bayır var,
Birlikte rahmet var, niye ayrıl var?
Bunları da, düşünmen mi, İsmail?

Başarılar, iltifata tabidir,
Yaşı büyük olan, biz de ağabeydir,
Önderimiz bizim, ancak Nebidir,
Hep bunları, biliyorsun İsmail.

Birlik rahmet dedik, sevdadan yana,
Bir adın, bir resmin, hatıra bana,
Onu da çok gördün, yazıklar sana,
Dostluğumuz, böylemiydi? İsmail.

Hatasız kul olmaz, bilirsin bunu,
Güzden bitirmişler, bulguru unu,
Günebakan yine, sözümün sonu,
Boş ver deyip, ayrılmak yok İsmail.

Çak desen de, çuk desen de, kaçmak yok,
Biliyorsun boş sözlere karın tok,
Birliğin yanına, bir, bir de sen sok,
Sözlerimi duyu yon mu? İsmail.