İsmail Şiiri - Duran Özaydın

Dört duvar içinde bir suçlu gibi,
Gelip de hâlimi gördü İsmail.
Sanki katil olmuş bir güçlü gibi,
Çekilmez derdimi sordu İsmail.

Daracık kafeste çırpınan kuştum,
İyi niyetimle tuzağa düştüm.
Böylesi dostuma ben bile şaştım,
Benim telaşımı gördü İsmail.

Sorma hâllerimi benim cananım,
Sesini duyunca kaynadı kanım.
Gel benim cananım, benim mihmanım,
Çektiğim çileye erdi İsmail.

Bunu sana nasıl reva gördüler,
Ne yaptın ki bu cezayı verdiler.
Bahçeni kurutup, gülün derdiler
Gönlüme bir umut verdi İsmail.

Gel hele ozanım bir site açak,
Dört duvar içinden çemberden geçek.
Sohbeti kuralım, saz çalıp, içek
Çok şükür sonuca vardı İsmail.

Güzelliğin sırrı sende gizliymiş,
Turani’nin derdi dizi diziymiş.
Haydar Gülbeyaz’ın iki gözüymüş,
İnsanlık sofrasın serdi İsmail.

03.01.2006