Islıkların En Babası Şiiri - Ömer Dalman

Vatandaşım ıslık çalar alakasız durumlarda!
Melodisi belirsiz
çoğu zaman akordu bozuk
çocuklardan da beter...
ama ille çalar nedense! ? ..

Genelde karşıdan sizi ilk farkettiğinde başlar
o anlamsız çirkin melodi.
Yanınızdan geçene kadar tarzı bozuk bir şekilde sürer.
o sırada yüzünde bir umarsızlık
sözüm ona rahatlık, işini bilirlik edası! ..
işler tıkırında hocam der gibi bilmiş bir bakış hatta! ..
adımlar sallapati;
sanki içmiş de gelmiş! ..

merak etmeyin;
akordu bozuk ıslıklarla bezenmiş
bu özgüven taşan suni mutluluk hali
kendisi hemen sizin yanınızdan 5 adım geçene kadar sürer!
sonra yine aynı umutsuz, mutsuz
manevi yetersizlik
ruhtaki karanlık devam! ..

o seremoni sadece 5 metre içindi!
bir insan kardeşinin
bir diğerinin karanlığını görmemesi içindi!
sadece iyi görünmek içindi!

madem kararmış artık ruhlar;
bari şovu yapılsın aydınlığın, değil mi? !

bir ıslıkla yeşerseydi
üzerine yılların karanlığının yığıldığı ruhlar;
bu ülke senfoniler ülkesi olurdu!
ama bırak çalsın vatandaş ıslığını
yanından geçerken göstersin rahatlığını
aydınlığını;
ne zararı var değil mi sana?

biliyor musunuz;
bu yüzden artık
sadece yalnızken evimde çalıyorum
ıslıkların en babasını!

(Aralık 2006)