Islık Sesleri Şiiri - İbrahim İmer

Yağmurdan sonra sevdim sevişmeyi.
Adını koyamadığım,
öksüz bir güneş doğardı içime!
Güller tomurcuklanırdı
umudun ön bahçesinde,
arka bahçemde özenle yetişen
patlıcan biber ve domatese inat…..
***
Sorma bana mecalimi şimdi
Irak yollar ile buluştuğum
o bakir Perşembe’den
Zeytin kokan dallar ile tanıştığım günden bu yana
gölgesinde otuyorum zeytin dallarının
gün batımına ve
yalan şehrin sahte ışıklarına inat….

İnadına belki de,
yıldızlar artık okşamıyor saçlarımı.
Yel, tepeden soğuk ve kıskanç esiyordu
Pınarbaşı’na
***
Kulaklarımda yankılanıyor hala
gittiğin gün
karanlıktan süzülen
Islık sesleri…

Mesela,
Cumartesi’leri sevmiyorum Artık
Gidişini hatırlatıyor bana …
***
Günahların kokusunu alıyorum
terkedilmiş çocuk çığlıklarında
Gece artığı yankıları
yırtıyor kulaklarımı…
İçimdeki kor aşk ile uyanıyor
cam dibinde günü selamlayan
kuş seslerini dinliyorum….

Ama nedense
İnanmıyorum
sensiz yaşadıklarıma,
sensiz duyduklarıma,
sensiz gördüklerime
Kulaklarımı yırtıyor
geceye saklanan ıslık sesleri
***
İçimde bir yere oturmuş çıkmıyor sancın
Nasıl bir çığlık bu
içimden çıkamayan
Sanki Denizli - Basmane hattına inat
üstümden geçiyor paslı raylar
Aydın üstüme geliyor
Sevdiğimiz nihavend şarkılara inat
köşe bucak saldırıyor
arabesk notalar…
Kuşlar bile
artık konmuyor saçlarıma
***
Her sabah yalnızlığa mahkum
Soğuk koridorlarda açıyorum gözlerimi
anlamsız gün doğumuna.
Gece kabuslarım arttı nicedir.
battaniyeyi üstüme çekip
öyle ağlıyorum.
Kimse görmüyor ağladığımı…
diye bir yalan uyduruyorum
ve kendim inanıyorum
***
Biliyor musun
Kimsesizlik adasında
hüzün adlı bir kuytu buldum
orda uyukluyorum…

Duy ama inanma
bu sabah
bütün umutları yüreğime gömdüm.
akşamları martılara yem atıyorum.

Yankısında kayboluyor çığlığım
Kim bilir nerede yada ne zaman beni bulur.
Bilmiyorum…..
Yakamı bırakmıyor çocuk çığlıklarında ıslık sesleri